डिप्रेशनमा रहेको कारण पनि कतै यिनै आरोपित नै त होइनन् ?

सामाजिक, राजनैतिक र आर्थिक दबाबमा पीड़ितले बयान फेर्ने घटना नौलो होइन । यसले न्यायिक निरूपण प्रभावित हुनु भनेको भविष्यका लागि ठूलो गलत नजीर बस्नु हो । यहाँ पीड़ितका पतिमाथि पनि अनुसन्धान जरूरी देखिन्छ ।

पद, पैसा र रिसिबीका कारण सार्वजनिक पदमा भएका व्यक्तिहरूमाथि अनर्गल आरोप लगाउने घटना पनि नौलो होइन । यस्ता अपराधहरूलाई यत्तिकै छोड़िदिने हो भने झन देश उग्र अराजकतातिर जान्छ ।

बयानमा अलिकति मात्रै ‘ट्विस्ट’ भएको भए अनुसन्धान असजिलो हुन्थ्यो होला, ठ्याक्क उल्टो बयान आएपछि झन सजिलो हुनुपर्ने हो । त्यहाँ जाँदै नगएको, आइतबार घरमैं रहेको दाबी छ ।

यता पहिलो बयानमा दाबी गरिएजस्ता शारीरिक हिंसाका सङ्केतहरू दोस्रो बयानसम्म देख्न सकिन्छ । गएकै छैन भन्ने दाबी भएकाले गएकोसम्म पुष्टि भए पनि त्यो हिंसाको पुष्टि हुन सक्छ । यदि पीड़कलाई बचाउन खोजेको हो भने स्वकीय सचिब पनि कारबाहीमा पर्न सक्नुपर्छ ।

डिप्रेशनमा रहेको कारण पनि कतै यिनै आरोपित नै त होइनन् ? यिनकै निरन्तरको हिंसा र दबाब अनि त्यसले निम्त्याएको पारिवारिक समस्या पनि डिप्रेशनको एक कारण हुन सक्छ । त्यो पुष्टि गर्ने काम ‘रोगी’को होइन, अब राज्यकै हुनुपर्ने हो ।

यदि त्यो कोठामा आरोपित जाँदै नगएको सत्य हो र यो मुद्दा यहाँसम्म ‘इल इन्टेन्शन’ले आइपुगेको हो भने आरोप लगाउनेलाई तुरुन्त पक्रेर कानुनी प्रक्रिया अघि बढाउनुपर्छ ।

उनलाई नपक्रिने हो भने यस्तो आरोप अन्यलाई पनि लगाउन सक्छिन् र अरूको सामाजिक र व्यक्तिगत जीवन समाप्त हुन सक्छ । सभामुखजस्तो व्यक्तिले यस्तो गम्भीर मुद्दामा किन जाहेरी नदिनुभएको होला ?