‘माओवादी आन्दोलन ‘हिंसा’ हो भन्ने बहस गर्नु पीडाको व्यापारमात्रै हो’
नारायण गाउँले ।
हजारौँ निर्दोष नागरिक मारिएको माओवादी द्वन्द्व ‘हिंसा’ नै हो ! तर माओवादी सुप्रिमोलाई डायनामिक र क्रान्तिकारी नेता भन्दै पार्टी नै एउटै बनाएर, उनैलाई को–पाइलट बनाएर, त्यही जेट चढेर, अबको पचास वर्ष देश यही जेटमा उड्छ भन्ने धाक देखाएर मन्त्री बन्दासम्म योगेश कामरेडलाई हिंसा भन्ने थाहा थिएन ? देशी विदेशी षड्यन्त्र चिर्दै र संसारलाई जिल्ल पार्दै बारम्बार जोडिने र छुट्टिने गर्नुभएको होइन ? त्यो हिंसा थियो भने कसरी घाँटी जोड्न र एउटै बन्न जानुभयो ?
सत्तामा पुग्न पार्टी मिल्यो भने क्रान्तिकारी हुने, सत्ता गुम्यो भने हिंस्रक हुने, सँगै चुनाव लड्दा रेणु कामरेड हुने, भागबण्डा नमिल्नेबित्तिकै प्रचण्डकी छोरी हुने, वियोग हुँदा बाँदरमुढे हुने, संयोग हुँदा आफैंले ‘जनयुद्ध’को सार्वजनिक बिदा दिने ?
कांग्रेस, एमाले र राप्रपाले माओवादी द्वन्द्वलाई हिंसा भन्नु हदैसम्मको राजनैतिक बेइमानी होइन ? हिंसा हो भने, अपराध हो भने हिंसकलाई पूजा गर्ने, फूलमाला लगाएर एक भयौं भन्ने कि कारवाही गर्ने ? सँगै चुनाव लड्ने, सँगै राज्यकोष बाँड्ने, सँगै मोजमस्ती गर्ने, सँगै जनयुद्ध दिवस मनाउने अनि एकछिन अलग हुँदा ‘हिंसा’ भन्ने ?
अझ नयाँ भनिएको दल रास्वपा त प्रचण्डबाहेक अरूको सरकारमा नजाने स्थिति देख्नुभएको होला । के अब कुनै दलसँग माओवादीलाई हिंस्रक भन्ने नैतिक हक छ ? हिंस्रकसँग सत्ताकै लागि सहकार्य गर्नु गम्भीर अपराध होइन र ? के तपाईं आफैंलाई अपराधी घोषित गरेर राजनीति छोड्न सक्नुहुन्छ ?
कांग्रेस आफैंले माओवादीलाई जङ्गलबाट शहर ल्याएको हो । सम्झौता गर्दा अहिलेका केपी ओली त्यहीँ हुनुहुन्थ्यो । जनताले भोट दिएर झन्डै बहुमत दिएका हुन् । लोकतान्त्रिक र प्रगतिवादी भन्दै कांग्रेस र एमालेले चुनावदेखि सत्तासम्म बारम्बार सहकार्य गरेको हो । त्यही युद्धले स्थापित गरेका एजेन्डामा देश हिँडेको हो । अब पनि दलका नेताले पीडि़त जनताबाट सहानुभूति बटुल्न सकिन्छ कि भन्ने लोभमा त्यो युद्ध हो या हिंसा हो भन्ने बहस गर्नु पीडाको व्यापारमात्रै हो । जनताले सहानुभूति र व्यापार राम्ररी चिन्छन् !
