अनुहारको कविता

बाँकी छ आँखाले देख्न अँध्यारोका किरणहरू

स्टेथेस्कोपमा सुनेर मुटुको ढुकढुकी बाँकी छ भर्न शताब्दीको संगीत

पहाडै-पहाड अग्लिएर शिरहरू

मानिस धरोहर भएको हो

खोलाहरु बगेर नसा-नसामा

जीवन रसाएको हो

जङ्गलै-जङ्गल गुजुल्टिएर

चेतना

विराट भएको हो अस्तित्व,

सिकाउनु छ मानिसहरूलाई कोष-कोष मिलेर,

अङ्ग- अङ्ग मिलेर,

समृद्ध भएको हो प्रकृति

कसरी फरक छौं हामी कण-कणमा, जान्नु छ

कसरी उस्तै छौं हामी वृहत्तर रूपमा,

बताउनु छ

X-ray मा हेरेर समयको

चित्र

ओखती गर्नु छ देशको क्षयग्रस्त छाती,

मुस्कान दिनु छ ओठ

हराएकाहरुलाई,

दृष्टि दिनु छ ज्योति गुमाएकाहरुलाई,

यात्रा दिनु छ,

गन्तव्य दिनु छ

लर्खराएकाहरूलाई

जीवन दिनु छ ‘जीउनु’बाट

टाढिएकाहरूलाई

फुलाउनु छ यही धरतीको

आँगनमा सृष्टिका फुलहरू,

सकुशल राखेर आत्माको

आवाज

निर्माण गर्नु छ चेतनाको पुञ्ज

र टाँग्नु छ देशको आकाशमा ,