प्रचण्डजी निजी स्वार्थमा लाग्नुभो

डा. बाबुराम भट्टराई ।
‘धूल चेहरे पर थी और मैं आइना साफ करता रहा’! गालीबको यो चर्चित कवितांश झैं हाम्रा प्रधानमन्त्री राम्रो परिणाम आएन भनेर पटकपटक गठबन्धन र मन्त्रीहरू फेरिरहनु भएको छ । तर आफ्नो आधारभूत सोच, नीति कार्यक्रम, प्राथमिकता र कार्यशैलीमा पो त्रुटी छ कि भन्नेतिर पटक्कै ध्यान दिएको देखिन्न । उल्टै गर्वसाथ घोषणा गर्नुहुन्छ– म बाँचुन्जेल देशमा उथलपुथल भइरहन्छ रे ! अग्रगामी कि पश्चगामी उथलपुथल ? परिणामविहीन अस्थीरता र त्यसले ल्याउने आर्थिक संकट, युवा पलायन, बाहिरी चलखेल आदि गर्व गर्नलायक कुरा हो ?

जनयुद्धका सर्वोच्च कमाण्डरले पटपटक प्रधानमन्त्री हुँदा शान्ति प्रकृया पूरा गर्ने कुरालाई पहिलो प्राथमिकतामा राख्नुपर्दैन ? शान्ति प्रक्रियाका प्रमुख हिस्सेदार कांग्रेस र एमाले र तीसँग जोडिएका शक्तिकेन्द्रहरू सबैलाई साथ लिएर शान्तिप्रक्रिया टुंगिन्छ कि आफ्नो कुर्सीकाल लम्ब्याउन कहिले कोसँग कहिले कोसँग टाँसिने र अर्कोलाई धोका दिने तरिकाले टुंगिन्छ ?

संवेदनशील भूराजनीतिक द्वन्द्व बढ्दै गैरहेको बेला मूलतः तीन प्रमुख बाह्य शक्तिवीच सन्तुलन मिलाउनु सट्टा आफ्नो लहड वा निजी स्वार्थमा कहिले कोसँग कहिले अर्कोसँग टाँसिने र अर्कोलाई चिढ्याउने तरिकाले देशको सार्वभौमिकता÷स्वाधीनताको रक्षा हुन्छ कि खतरामा पर्छ ? लाटो खान्छ एक बल्ड्याङ, बाठो खान्छ दश बल्ड्याङ नहोस् !