संसदको नाममा पृथ्वीनारायणको चिठी…

डा. गोविन्दशरण उपाध्याय ।
‘उप्रान्त, मैले आर्ज्याको यो नेपालमा कम्युनिस्ट र कंग्रेस, मधेसी, हिमाली, पहाडी सबै मिलेर ‘संसदमा एकै ढिक्का भएर’ राष्ट्रिय एकतादिवस मनाएको देखेर खुसी लाग्या छ । यो एकतालाई मैले तिम्रो लागि छोडेको देशलाई लुटि खाने झुण्ड नबनाउनु । यो देश तिम्रै हो आफ्नो र अरू सबैको भलो गर्नु र देश र जनताको असल गर्नु । मेरो नाम लिंदा विदेशी र तिनका पछौटेहरूले सत्तेसराप गर्ने छन्, काइते नहुनु । मैले स्वर्गमा सधैं तिम्रो सधैं भलो चितायाको छु ।’

‘तमरुले धेरै पटक संसद बनायौं, चुनाउ लड्यौं, काजी बनायौं तर मैले उठाएका प्रश्नहरूको समाधान गर्न तिर सोचेनौं । दोश्रो संसदको पहिलो दिन पनि मैले नै उठाएका प्रश्नहरूको समाधान गर्ने छौँ भनेको सुन्दा खुसी लाग्यो तर २६० वर्ष मैले गर्न खोजेको कुरा आज पनि जस्ताको तस्तै रहेको देख्दा र सुन्दा लाजमर्दो भएको छ । मेरो समय र तमरूको समय धेरै फरक छ भन्ने हेक्का राखेर काम गर । आज ३०० वर्षपछि पनि देशमा भ्रष्ट्राचार मेटाउछौं, विदेशीको हस्तक्षेप हुन दिंदैनौं, सबै नेपालीलाई समान मान्छौं र भष्ट्राचार गर्नेलाई कार्यवाही गर्छौं भनेर बोलेको सुन्दा म खुसी छैन । त्यसबखत म ५२ वर्षमा मरें तर अहिलेका काजिहरू ७० वर्ष छुन आँटेका छन् । अव रैतीलाई नढाट्नु र रैती ओअनी ढाट्नेको कुरा नपत्याउने बन्नु । मलाई मेरा गुरू गोरखनाथ भनेको कुरा तमिहरूलाई भनेको हुँ ।’

‘तमरुले मेरो मूर्ति भत्काया पनि, मलाई गालीगलौज गर्या पनि म रिसायाको छैन । मूर्ति त मूर्ति नै हो । तिमी मैले देखायाको बाटोमा हिड्ने प्रयत्न गरेका छौँ । मलाई थुक्नेहरू प्रति पनि गुनासो छैन किनभने मेरो बखतमा पनि फिरंगीहरूका मतियारहरूले मलाई थुकेका नै थिए र तिनीहरूले त्यो धर्म निभाएका छन् तर तिमी सज्ज र सचेत रहनु । म जीवित रह्याको भए ३०१ वर्षको महाबूढो हुन्थ्याँ । रजाई गर्नेहरूले देशलाई घूस, भष्ट्राचार, जातिवाद, विदेशी भक्तिवाद तथा नश्लवादवादमा फंसाएको देखेर दुःख लाग्थ्यो । तिमीहरूले सकेसम्म मैले गरे र सोचे जति नत्र त्यो भन्दा राम्रो गर्नु र देश कमाउनु ।’

उही तिम्रो सरकारले भन्न नसकेको राष्ट्रिय एकतादिवसको नायक : पृथ्वीनारायण शाह
।