टर्कीमा केही दिन बस्दा …

डा. प्रदीप ढकाल ।

टर्कीले केही बर्षयता भौतिकरुपमा निकै प्रगति गरेको छ । विश्वसभ्यताको निर्माणमा ऐतिहासिक कालदेखि नै टर्कीको बिशेष भूमिका रहँदै आएको त छ नै । अहिले पनि एशिया र युरोपलाई जोड्ने यो मुलुक विश्व मानचित्रमा अलग र प्रभावकारी भूमिकामा रहेको छ ।
भौतिक बिकासका लागि परिवहन प्रमुख कुरा हो र यसका लागि सडक, रेल, हवाई र समुद्र मार्गलाई व्यवस्थित गरेको छ टर्कीले । सडक सञ्जाल र यातायात प्रणालीमा दस बर्षको अन्तरालमा धेरै नै प्रगति गरेको छ । जहाँ जे उत्पादन हुन्छ त्यहाँ त्यही खेती गर्नका लागि कृषिका क्षेत्रहरु छुट्याइएको छ । एशिया र युरोपको संगमस्थल भएपनि टर्कीले कसैको नसुनिकन आफ्नै ढंगले संस्कृतिको बिकास गरेको छ ।
कालो सागरबाट रसिया, युक्रेन र उत्तरी युरोपतर्फको सामुद्रिक जहाजमार्फत् व्यापार गर्दछ भने भूमध्य सागरबाट अफ्रिका, ग्रिस र बाँकी विश्वसँग समुद्रमार्फत् जोडिएको छ ।

सकार्या विश्वविद्यालयकी मेरी मित्र डा. नेसरिन केनर र उनको टोलीसँग बिगत दस बर्षदेखि अनुसन्धानका क्षेत्रमा सहकार्य गर्दै अगाडि बढिरहँदा विश्व सभ्यताको आँगनमा मेरो देश नेपालमा रहेको आध्यात्मिक शक्तिको गुनगान गाउन मैले छाडिन । मेरी मित्रका अनुसार टर्कीमा नेपालीहरु मिजासिला र मेहनतीका रुपमा परिचित रहेछन् । आजकल कृषिका क्षेत्रमा काम गर्न नेपालीहरु जानेक्रम बढेको रहेछ । विश्वमञ्चमा राज्यको उपस्थिति र पहुँच छ भन्ने अनुभव नै गर्न नसकिने अवस्थामा पनि व्यक्तिगत प्रयासमा विश्वका बिभिन्न मुलुकमा पुगेर नेपालको छवि उच्च राख्ने सम्पूर्ण नेपालीमा नमन गर्न मन लाग्यो ।

कालो सागरको बालुवामा लडिबुडी खेल्दा मैले मेरै नदी किनारका सुनौला बालुवा देखेँ, चेरीको बगैँचामा मेरै गाउँपाखाका आरु र पैयुँ देखेँ, सुफीका हरफमा मैले हाम्रै संगीतका आवाज सुनेँ । मेरा साथीहरु बिकास पढाइरहँदा मैले सृष्टिका हरेक तत्वमा जीवन देख्ने हाम्रो आध्यात्मिक पुँजी बारे बताएँ । मेरो शिरको टोपी मेरो भूगोलका उच्च पहाडहरुको परिचय हो भनेर इतिहासमा कहिल्यै नझुकेको स्वाभिमानी देशको कथा बताएँ । अनि यो बताइरहँदा मलाई मेरै देशको व्यथा बदल्ने अठोट दृढ बन्दै गयो ।

अब हामीले पनि हाम्रो देशलाई बिकासका मार्गमा लानुपर्नेछ । हाम्रो यति राम्रो देश, यति सहनशील र कर्मशील नेपालीहरुका हातले १० बर्षमात्रै मेहनत गर्दा पनि हामीले हाम्रो देशलाई सम्पन्न र बिकसित देशको रुपमा उभ्याउन सकिहाल्छौँ । आध्यात्मिकताको बलियो जग भएकोले हामीकहाँको बिकास दिगो पनि हुन्छ ।

विश्वका सभ्यताहरु चहारीरहँदा कताकता हाम्रो देशलाई किन सम्पन्नतामा लान सकिएन भनेर चुकचुक लागिरहने । दिन, महिना र बर्ष गर्दै समय बितिरहेको छ । तर हाम्रो देश कसरी बनाउने भन्ने सोच नै नभएकाहरुको चंगुलमा परिरहेको र त्यसलाई चिर्न कठिन भइरहेको महसुस भइरह्यो । एकपटक अहिलेको चक्रलाई चिरेर नेपाली सोच र विश्व सभ्यताबीच समन्वय गर्न सक्ने नेतृत्व हुनासाथ सबै कुरा सही मार्गमा आइहाल्ने थियो । विश्वसभ्यतासँग अन्तरक्रिया गर्दै नेपाललाई नयाँ मार्गमा डोर्याउनका लागि अबिचल नेतृत्वको अपेक्षा देशले गरिरहेको छ ।